Vandaag z’n laatste sessie. Een weemoedig gevoel krijg ik dan. Alsof ik wil dat het nog de eerste sessie is, zodat er een weten is dat er nog een paar zullen volgen. Maargoed, elk traject kent zijn natuurlijke einde.
Een jongen van 21. IQ boven de 130, dyslexie en faalangstig. Dropout. Zijn allergrootste wens toen hij binnenkwam: zich comfortabeler voelen rondom mensen. “Gewoon naar de supermarkt gaan en daar een boodschap
!["e;Ik wil er wat aan doen. Dit werkt zo niet!"e;](https://www.coffeeandcoaching.nl/wp-content/uploads/2016/05/Thngs-to-do.jpg?quality=100.3020121812330 ""e;Ik wil er wat aan doen. Dit werkt zo niet!"e;")
Hij is 21. Kwam binnen zonder werk, zonder studie, woont op zichzelf. Nog wel.... Met een slaapkamer vol was en bezorgd om zijn financiële situatie. "Ik wil er wat aan doen. Dit werkt zo niet!" Ondertussen zijn we
