Vandaag z’n laatste sessie. Een weemoedig gevoel krijg ik dan. Alsof ik wil dat het nog de eerste sessie is, zodat er een weten is dat er nog een paar zullen volgen. Maargoed, elk traject kent zijn natuurlijke einde.
Deze jongen kwam binnen met drie doelen. Hij wilde meer controle over zijn brein, meer zelfkennis en zijn capaciteiten beter leren inzetten. Executieve vaardigheden ontwikkelen
Gaandeweg kwamen we erachter dat er twee executieve vaardigheden zijn die hij nog onvoldoende ontwikkeld had. Taakinitiatie en volgehouden aandacht. Ergens aan beginnen en het volhouden, hij vond het hoogst ingewikkeld. Het ontwikkelen van deze twee vaardigheden zouden positief bijdragen aan het bereiken van zijn drie leerdoelen. Mooie win-win :) Het resultaat van het traject voor hem is dat hij nu 7 van de 10 x wél ergens aan begint. “Het voelde in het begin onnatuurlijk. Maar ik doe nu iets anders dan wat ik normaal deed. Als ik een opdracht had keek ik altijd waar ik speling had, zodat ik het kon uitstellen, dat zat er gewoon ingebakken. Korte termijn rust, maar ondertussen zat het wel steeds in mijn achterhoofd natuurlijk. Je denkt dat je rust hebt, maar dat had ik dus niet echt. Wat ik nu anders doe is dat ik vooruitkijk in de week, en realistischer een inschatting maak over het moment waarop ik de opdracht uit ga werken. Afgelopen week bijvoorbeeld. Ik had een bonusopdracht. Had ik niet eens persé nodig, maar toch fijn die punten. Het was op dat moment woensdag. Ik keek even in de weekplanning, schatte in dat ik zondag na werk geen puf meer zou hebben en ben toen gewoon aan m’n bureau gaan zitten. Het was na een uur al klaar! En ik hielp vervolgens nog een paar studiegenoten, omdat ik de opdracht begreep doordat ik ‘m al klaar had. Terwijl ik normaal uren op de achtergrond met dat uitstellen bezig ben, was ik nu uren erna tevreden en had ik meer energie over.” Ik vroeg hem naar het verschil. Wat was er in hem, in zijn beleving, in zijn mindset veranderd waardoor die taakinitiatie aan het verbeteren is. “Normaal leek het voorafgaand aan zo’n opdracht alsof ik direct erna mijn bed in zou kunnen, omdat ik dacht en zelfs voelde dat het me héél veel energie zou gaan kosten. Ik was op voorhand al moe! Terwijl dat natuurlijk nergens op slaat. Maar dat was wel wat er steeds gebeurde, waardoor ik niet op gang kwam. Nu heb ik ontdekt dat die blokkade van ‘moe zijn’ eigenlijk niet realistisch is: als ik op dát moment de opdracht gewoon doe heb ik zelfs energie over of krijg ik er energie van.” Ik heb hem heel expliciet gevraagd of ik zijn uitspraken mocht gebruiken voor deze blog. Omdat hij hiermee in mijn ogen echt waanzinnig mooi beschrijft wat er van binnen bij veel hb’ers gebeurd als het gaat om taken initiëren, het ‘ergens aan beginnen’. Het is te leren :) Weer een hoogbegaafde met meer rust in z’n hoofd en lekkerder in z’n vel :) #taakinitiatie #ergensaanbeginnen #uitstelgedrag
Comments