Je kan er maar druk mee zijn. Anderen helpen, je flexibel opstellen, moeilijk nee kunnen zeggen omdat je over het algemeen een optimistisch, maar niet heel realistisch, beeld hebt van tijd.
Zij kon dat.
In de coaching besteed ik veel tijd en aandacht aan het hoe het nu is. Bewustworden van het patroon, inzicht krijgen in wat je doet, denkt en voelt. Want we zijn soms zo geneigd om dat wat onderbewust leeft niet te willen of kunnen zien. En in de waan van de dag en met een vol programma is analyse of zelfreflectie zonder daar actie aan te verbinden niet zo functioneel. Maar we doen het allemaal. In haar geval was het een kwestie van het vermijden van discussie of confrontatie, waardoor ze weinig actie ondernam. Maar inmiddels begint ze zich er bewust over te frustreren. Dat is mooi! Want ze begint steeds meer te voelen dat het niet goed werkt. De frustratie zorgt ervoor dat ze nu meer besef van haar grenzen krijgt. Waar ze liggen, hoe ze liggen. Waar ze de grenzen niet stelt, met name naar de buitenwereld. Op haar werk bijvoorbeeld, is het al tijden veelste druk. Ze kaart het wel aan. Ze spreekt zich uit. Maar ze laat zich wegsturen met sussende woorden: “Er wordt iemand gezocht om te helpen.” Optimistisch als ze is en ook empathisch (immers: haar leidinggevende heeft het ook druk!) druipt ze af met de belofte dat er hulp onderweg is. Maar enkele weken verder is dat nog steeds niet het geval. Ik laat me sussen “Gesust worden is een trigger voor me. Mijn flexibele houding zorgt er dan voor dat ik blijf geloven in een positieve uitkomst, maar vaak tegen beter weten in. Daar moet ik zélf verandering in gaan brengen.” Alles begint en eindigt bij jezelf... Vragen om duidelijkheid, een deadline afspreken, commitment vragen Gaandeweg het gesprek zag ik haar oogopslag helderder worden. Ze zag voor zich welke gevolgen haar eigen gedrag had. Ze begon te zien wat nodig is om verandering tot stand te brengen. Niet meer met een kluitje het riet in worden gestuurd of een warme worst voorgehouden worden en reactief erachter aan blijven rennen. Vanaf nu kan het anders: BEWUST grenzen stellen “Ik doe dit eigenlijk al zo sinds ik werk! Dat is een hele lange tijd.” Des te gaver om nu deze persoonlijke ontwikkeling door te maken. In staat te zijn om de rest van je werkende leven hier niet meer automatisch in vast te lopen. Zelf kunnen kiezen wel of niet flexibel te zijn. Realistisch kunnen inschatten hoeveel tijd iets kost. Grenzen kunnen stellen. Energie overhouden voor leuke dingen :)!
Comments