Fawn - Verbinding behouden is belangrijker dan jezelf laten zien

Speciaal geschreven voor Fawners: omdat je alles voelt, maar jezelf kwijt raakt

Fawners voelen en denken constant

Alles wat er in henzelf speelt, wordt tegelijk geprojecteerd op de ander. Niet alleen hun eigen emoties, gedachten en verlangens, maar ook alles van de ander: de spanning die in de lucht hangt, de lichte teleurstelling, de subtiele behoefte die nog niet uitgesproken is. Ze nemen het allemaal mee, alsof het in hun binnenwereld bij elkaar komt te wonen.

Waar ben ik, waar ben jij?

Het gevolg: hun eigen IK raakt verstrikt. Soms voelt het alsof je door een dichte mist loopt, waarin je woorden, wensen en impulsen verdwalen. Je probeert te volgen wat de ander nodig heeft, maar in die poging verdwijnt je eigen stem langzaam naar de achtergrond. Je merkt pas dat het gebeurt als je opeens denkt: ik ben niet meer helemaal hier.

Moeilijke gesprekken uit de weg gaan

Neem een voor fawners herkenbaar voorbeeld: een moeilijk gesprek. Voor de ander kan het lijken op een praktische uitwisseling, een moment om iets recht te zetten of te bespreken. Voor jou als fawner voelt het als een wankel evenwicht op een dun koord. Elk woord, elke pauze, elk gebaar kan verkeerd vallen. Je denkt voortdurend: wat voelt de ander, hoe reageert die op mij, wat kan ik zeggen zonder dat het verkeerd valt? Mag ik dit wel zeggen, vragen, voelen, denken?

Voor je het weet is het gesprek voorbij en zit je met een onbevredigd, maar bekend gevoel: ik heb niets durven zeggen, er is niet naar me geluisterd.

Intussen vervaagt jouw stem. Je kiest de woorden die veilig zijn, de toon die de ander niet raakt. Je lijf trekt zich iets terug, je ogen volgen elke nuance van de ander. Je hoofd draait overuren. En terwijl je alles probeert te balanceren, weet je diep van binnen dat het niet klopt. Maar toch ga je door – want verbinding behouden voelt belangrijker dan jezelf laten zien.

Het is een patroon dat ooit nodig was

Het hielp je te overleven in relaties die niet veilig waren. Maar nu, volwassen of ouder geworden, leidt dezelfde reflex vaak tot dezelfde frustratie: het lukt steeds niet. Je voelt je niet gehoord, niet gezien, en de ander voelt jouw terugtrekking of onzekerheid.

Logisch dat het behouden van verbinding vele malen belangrijker is dan jezelf laten zien

Het besef dat wat je doet én niet doet uit deze reflex of trauma response voortkomt, is het begin van verandering. Het is vanuit overleven, vanuit relationeel trauma bekeken, heel logisch dat het behouden van verbinding vele malen belangrijker is dan jezelf laten zien. Je zult, zeker als kind, kiezen voor veiligheid IN de verbinding, zelfs als de verbinding zelf niet veilig is. In het begin is het vooral eerst alleen observeren: zien waar en hoe je uit jezelf stapt, zien waar en hoe je jezelf wegcijfert, zien waar en hoe je de ander te veel meeneemt. Als je dat herkent, kun je laagje voor laagje oefenen met aanwezig blijven in je eigen IK terwijl je de ander nog steeds ziet.

Het is geen truc, geen snelle oplossing

Het is langzaam, soms ongemakkelijk, maar elk klein moment waarin je je eigen stem herkent, is een stap naar vrijheid. Pas dan wordt ook duidelijk waarom het steeds niet lukte – niet omdat jij faalt, maar omdat je een overlevingspatroon volgt dat ooit nodig was. Je zult ook zeker gevoelens van rouw hebben in dit proces. Dit is heel normaal, want je hebt doorgaans gevoelsmatig je leven lang al te maken gehad met het pleasen, aanpassen en fawnen. In het proces kun je het mm voor mm bewust leren loslaten, stukje bij beetje, terwijl je meer en meer voelt wie jij werkelijk bent.

~~~

✨ Ik schrijf als ervaringsdeskundige en coach gespecialiseerd in traumasensitief werken voor Fawn mensen. Wat ik deel, komt voort uit verhalen van cliënten in mijn praktijk en mijn eigen zoektocht — doorvoeld, onderzocht en doorleefd. Mijn woorden zijn bedoeld om bewustwording en heling op gang te helpen, niet om iets te verklaren. Voel vooral waar je iets mee kunt en wat resoneert en laat de rest los.

~~~

Herken je jezelf in fawn en voel je de behoefte om je verhaal te delen? Of heb je een vraag? Stuur me gerust een mailtje.