Ik vroeg mijn cliënte na haar traject of ze iets wilde schrijven over haar ervaring met het LIJV traject.
Dat werd een prachtig blog over haar proces: met het wakker liggen en continue malen en piekeren. Over stilstaan ipv bewegen, terugzakken, terwijl ze vooruit wilde. Het mailtje sturen en het proces wat daarna op gang kwam en hoe ze zich nu voelt: sterk en goed. Rust vanbinnen. "Het is de 4e nacht dat ik wakker lig. Piekeren, balen en maar blijven malen. Ik ben er nu helemaal klaar mee.
Ik pak mijn telefoon en ga zoeken. Wat precies, ik weet het nog niet. Ik toets zoekopdrachten in die passen bij hoe ik me voel, waar ik nu sta. Ik sta stil. Ik kom namelijk niet meer (vanzelf) in beweging.
Hoewel ik in theorie weet hoe het allemaal werkt. Lukt het me in de praktijk niet om écht werk te maken hiervan. Ik draai in een kringetje. Kom elke keer weer tot stilstand. Het lijkt soms wel alsof ik op drijfzand sta. Hoe meer ik doe, hoe vaster ik kom te zitten. Elke keer lijkt het wel alsof ik verder terugzak in plaats van vooruitga.
Tijd voor actie. Maar waar? Met wie? Wat wil ik precies?
Ik volg mijn intuïtie en via een aantal stappen kom ik terecht op Coffee & Coaching. Hoewel ik geen coffee drink, laat ik me niet weerhouden.
Wat ik namelijk lees, herken ik sterk. Ik huiver wel even bij de termen hoogbegaafd, hoogsensitief. Dat zal wel niet. Maar de rest klopt hartstikke.
Voordat de twijfel weer toe kan slaan, mail ik naar Maaike. Een paar dagen later spreken we elkaar aan de telefoon. Ik merk dat Maaike verrast is door mijn stelligheid. Ik besef wel dat anderen vaak nog aftastend zijn in deze fase. Die willen eerst meer weten, twijfelen nog een beetje. Ik niet. Die nacht heb ik de knoop al doorgehakt. Zonder dat zo expliciet richting Maaike te benoemen. Ik heb geen vragen. Het gesprek is kort. Ik wil namelijk een afspraak. Ik wil haar zien. Ik wil aan de slag. Liever gisteren dan vandaag. Een week of 2 later zit ik bij Maaike, aan de thee. Ik voel me er thuis. Ik heb zin om te beginnen. Er is zóveel en toch eigenlijk ook niet. Maar dat wat er zit, houdt me tegen. Het houdt me tegen de dingen te doen die ik wil doen. De stappen te zetten, de beweging te creëren in mijn eigen leven. Ik weet dat ik het kan. Toch lukt het me niet. Nog niet. Na ons eerste gesprek raakt mijn wereld weer in beweging. Niet groots en meeslepend. Subtiel. Wel met impact. We zien elkaar om de 2 a 3 weken en voor ik het weet zijn de afspraken die we hebben een soort reflectiemoment en daar vallen voor mij allemaal puzzelstukjes bij elkaar. Ik leg zelf de puzzel. Maaike geeft subtiel en ongemerkt soms een aanwijzing. Soms een scherpe vraag. Voornamelijk geeft ze me ruimte. Ruimte om mijn gedachten te ordenen. Hardop uit te spreken wat er van binnen leeft. Er leeft zoveel. En binnenin mij stokt het. Ik kan er geen overzicht in vinden. Daarom liep ik vast. Samen met Maaike heb ik een weg gevonden hoe ik met mijn binnenwereld om kan gaan. Ik weet nu wat ik nodig heb om de binnenwereld overzichtelijk te houden. Zodat ik er gericht iets mee kan. Niet meer verzand. Niet meer vastloop. Ik weet weer hoe ik in beweging kan komen. Hoe ik mijn binnenwereld inzet om de juiste dingen te doen. Ik heb vertrouwen in mijzelf. Ik durf meer van mijzelf te laten zien. Ik voel me goed. Ik voel me sterk. Ik ontdek weer de krachten die ik in me heb om échte stappen te zetten. Om échte keuzes te maken die passen bij mij. Niet wat van me verwacht wordt. Stap voor stap zet ik mijn wereld in beweging. Stap voor stap weet ik beter hoe ik om kan gaan met mijzelf, in een wereld die niet altijd goed past. Ik volg mijn verlangen, mijn gevoel. Na die 4e nacht, heb ik geen enkele nacht meer wakker gelegen, niet gepiekerd. Niet gebaald. Ik voel me goed. Ik voel me sterk. Dankjewel Maaike, dat je me hebt geholpen. Losmaken wat vastzat. Confronteren met mijn eigen gedachten en gedrag. Ontwarren. Ruimte gevend. Hoewel mijn wereld weer op een fijne manier enorm in beweging is, voel ik van binnen rust. Ruimte. Energie."
Comments