Onlangs was ik bij een Tea & Talk van Coffee and Coaching (ik vind die namen echt geweldig!) en ik was daar zo enthousiast over dat ik meteen een beSchrijving gemaakt heb.
Typisch hoogbegaafdenproblemen
Als hoogbegaafde volwassene loop ik tegen typisch hoogbegaafdenproblemen aan. Ik herken ze als zodanig, ik weet hoe ik eraan kom. Maar hoe kom ik eraf? Daar kan ik wel wat hulp bij gebruiken.
In mijn zoektocht naar iemand die mij die hulp zou kunnen bieden kwam ik terecht op de website Coffee and Coaching van Maaike de Boer.
Ik was meteen getriggerd Bij het lezen van alleen al de header viel mijn mond open van verbazing. “Voor pleasers en uitstellers” las ik. Meteen was ik getriggerd. Want: “Dat ben ik!”. Snel scrollde ik door naar beneden. En hoe meer ik las, hoe groter mijn verbazing. En mijn glimlach. Want daar, op die pagina, stond in een paar regeltjes beschreven hoe ik in elkaar zit. Blijkbaar ben ik dus niet zo’n raar geval als ik zelf vaak denk. Blijkbaar zijn er meer zoals ik. En wel zoveel dat er iemand is die er speciaal werk van heeft gemaakt om die malle gevallen te helpen hun levens weer vlot te trekken. Eerst de kat uit de boom kijken Nou wil het geval dat ik een beetje een onzeker typje ben. Ik heb altijd woeste plannen, maar durf die dan niet uit te voeren, want wat als het niet lukt? Dat is ook één van de redenen dat ik op zoek ben naar een coach. Maar het remt me ook als ik er dan één gevonden heb om een afspraak te maken. Meteen een intake gesprek inplannen, zoals waar ik toe uitgenodigd werd door Maaike-achter-de-website, durfde ik dan ook niet zo goed. Maar haar “Tea & Talk”, een optie om een keer op de thee te komen, dat leek me wel wat. Lekker vrijblijvend, kan ik een beetje de kat uit de boom kijken en hoef ik niet meteen mijn hele ziel en zaligheid bloot te leggen. En is het niets, dan is het eens maar nooit meer. “f*ck it, ik doe het gewoon” Het heeft nog een paar dagen geduurd voordat ik de moed had om me aan te melden voor de Tea & Talk van november. Maar in een “f*ck it, ik doe het gewoon”-bui klikte ik op de aanmeldknop en al snel daarna kreeg ik van Maaike een gezellig mailtje met de bevestiging, het adres en een routebeschrijving. Afgelopen vrijdag was het zover. Spannend wel, want zoals gezegd, ik ben niet zo’n held. Maar ik was stoer en daar ging ik. Naar Scheveningen. Met een zelfgebakken glazuurbreker in mijn tas, voor bij de thee (en de koffie van Maaike). De rust stroomde naar mij over Vanaf het moment dat de deur openging en Maaike mij de hand schudde, voelde het goed. De rust die Maaike uitstraalde stroomde naar mij over. Ik volgde haar twee steile trappen op (ik moet écht eens iets aan mijn conditie gaan doen) naar haar knusse woonkamer. Niet al te groot, maar gezellig en met een bank die erom smeekte om op neer te ploffen. Wat ik niet kon weerstaan. Niet lang na mij arriveerde er nog een leuke jongedame. Zij was duidelijk al eens eerder op de thee geweest, want ze begon direct keukenkastjes open te trekken op zoek naar een bakje voor de verse aardbeien en kaasstengels die ze mee had genomen. Er stonden ook al M&M’s en natuurlijk mijn zoete baksel op tafel. Het begon al goed. Tijdens mijn verhaal spraken hun gezichten boekdelen Toen we uiteindelijk alle drie zaten was ik volledig op mijn gemak. Maaike en de jongedame wilden graag weten wat mij hier bracht en ik vertelde zonder terughoudendheid over wie ik was, wat ik graag wilde met mijn leven en tegen welke problemen ik aanliep. Tijdens mijn verhaal spraken hun gezichten boekdelen. Veel van wat ik hen vertelde was blijkbaar heel herkenbaar. Ze waren oprecht geïnteresseerd, leefden mee. Maaike had zelfs meteen een tip waar ik meteen mee aan de slag kan. Wat voelde ik mij gezien, gehoord. En wat heerlijk dat ik zo volledig mezelf kon zijn zonder me een buitenbeentje te voelen. Wat een warm bad. Uiteraard was ik niet de enige die haar verhaal wilde vertellen. We hadden immers een Thé-à-trois. Ook de jongedame en tot mijn verrassing ook Maaike vertelden wat ze de afgelopen weken bezig had gehouden. Het werd behoorlijk persoonlijk. Ik zal niet in detail treden, want dat is privé. Maar het was een goed gesprek. We spraken alsof we elkaar al jaren kenden. Voor het eerst geen twijfel dat ze me een raar mens vonden Anderhalf uur later zat ik weer in mijn auto en liet ik alles nog eens de revue passeren. Ik realiseerde mij dat ik voor het eerst in ik weet niet hoe lang geen twijfel had of mijn gesprekspartners me niet een raar mens hadden gevonden. En dat het immer aanwezige ongemakkelijke gevoel achteraf dat ik misschien dingen had gezegd of gedaan die ik beter niet had kunnen zeggen of doen dit keer volledig ontbrak. Wat een opluchting. En wat heerlijk. Diep in mijn hart weet ik al dat mijn zoektocht naar een coach tot een goed einde is gekomen. Maaike moet het worden. Maar onzeker als ik ben, wil ik voor ik dat hardop durf te zeggen nog één keer bevestiging krijgen dat dat inderdaad de juiste keuze is (pfff, wordt u ook zo moe van die onzekerheid in mijn hoofd?). Dus Maaike, ik kom in december graag weer op de thee. Als dat mag. Contact met Sas, de beSchrijfster van dit verhaal Vind je dit een leuk verhaal en/of wil je dat Sas voor jouw product of dienst ook zo'n beSchrijving maakt? Je vindt haar op Linkedin!
Comentários